Een avontuurlijke reis

7 maaie 2013

Amsterdam London, Heathrow, Singapore airport Sydney New Zealand North Island, South Island Nieuw Zeeland reis van de Groentjes: Anje, Jaap, Sjoukje, Wil Vervoer: vliegtuig, auto, trein, boot, bus Eerst Noorder eiland, dan Zuidereiland Toeristische route en Familiebezoek Voorbereiding Elke reis begint met voorbereiding. In onze voorbereiding kwamen we al gauw tijd te kort, terwijl we nog wel vijf weken vakantie hadden. Bijstellen van de plannen. En dan… Vertrek op 26 november, terug in Fryslân op 1 januari. We wilden graag zo veel mogelijk van Nieuw Zeeland zien en… we gingen op familie bezoek. Dat was tenslotte aanleiding voor de keuze voor de vakantie in Nieuw Zeeland. Mijn neef Wim woont al meer dan 30 jaar op het Noordereiland. Hij komt elke twee à drie jaar naar Nederland. Dan is er altijd een Stolte familiedag en komen we elkaar tegen. Zijn vraag: “Ha, en wanneer kom ie no bij oons?” Mijn antwoord : “Ooit kom ik langs en wil ik alles zien” Zijn uitnodiging is de aanleiding voor onze vakantieplannen. Familie Dus op 28 november (zo’n reis duuuuuurt lang) stonden wij op het vliegveld van Wellington. Wim stond daar al te wachten met gelukkig een grote auto. Ik vraag me af in welke personenauto in Weidum vier grote koffers plus vier keer handbagage plus vijf personen zou passen. Alles paste in Wim zijn auto. De reis begon dus met familie bezoek. De meeste familileden wonen in de regio Wairarapa. Eerst zijn wij bij Wim thuis geweest in de buurt van Carterton. Daarna gingen we naar hun vroegere woonplek, waar hun avontuur in NZ begonnen is. Dat ligt in het buitengebied van Masterton. In het woonhuis wonen nu Chris, Sunny (dochter van Wim en Roelie) met drie kinderen. Wij verblijven in de guesthouse: twee slaapklamers, douche, WC, halletje met aanrecht en koelkast. Het is natuurlijk handig als je familie hebt die bij de locals horen. We huren op het Noordereiland de auto vam Wim en Roelie hun dochter en schoonzoon, een zeven persoonsauto. Daar passen al die koffers gemakkelijk in. We kregen rijles in de auto ( een automaat), ze wezen ons de weg in de stad (o.a. daar kun je een simkaart kopen) en gaven allerlei adviezen voor producten die we nodig hadden (muggenspul/ook voor de sandflies, zonnebrand). Wonen en werken Onze indruk van wonen in Nieuw Zeeland is dat buiten de grote steden zoals Auckland en Wellington alle dorpen en stadjes lijken op een één groot bungalow park. Bijna alle huizen zijn bungalows. Rond de meeste bungalows is een ruime tuin. De straten zijn vaak breed, behalve in de stad. Je mag trouwens altijd 100 km rijden buiten de stad. Tenzij anders aangegeven. Soms mag je dus maar 70 in de buurt van een school. Dat leek ons nog best wel hard. Ondanks het links rijden is het zooo relaxt reizen in Nieuw Zeeland!!!. In de Wairarapa regio spelen landbouw, veeteelt en natuur een belangrijke rol. Dus je kunt daar op zoek gaan naar boerenbedrijven. Boerderijen met een eigen karakter zoals bij ons de kop-hals-romp of de moderne stallen zijn daar niet te vinden. Het woonhuis bij een boerderij is een bungalow. Vaak staat er dan ook een bungalow voor de worker (share melker). Het melken vindt plaats in een melkstal onder een afdak, zonder muren. Soms staat de melkstal niet naast de boerderij, maar aan de rand van de landerijen. De koeien lopen altijd buiten. Het is daar ook in de winter meestal boven het vriespunt. De zomers daarentegen kunnen wel droog zijn. Er wordt daar vooral geklaagd over te weinig regen. Om dat zo veel mogelijk op te vangen hebben boeren pivots (beregeningsinstallaties) die het water uit wellen en beken halen. Dat mag, tot het TE droog wordt. Dan moeten de pivots gestopt worden. De koeien worden meestal niet bijgevoerd met krachtvoer zoals bij ons. Er wordt gezorgd voor voldoende gras, dus is er veel grasland nodig. Bij de weilanden bij de boerderij van mijn neef kun je behoorlijke hoogterverschillen zien als gevolg de aardbevingen. Ardbevingen komen daar vaak voor, maar richten relatief weinig schade aan, omdat het een dunbevolkt gebied is. Dat is dan heel anders dan in Christchurch. We hebben gezien dat de schade daar enorm was. Een dairy farm (koeienboerderij) heeft vaak een flinke veestapel. Bij mijn neef zijn farm lopen zo’n 500 koeien. Aan het formaat van de pivots kun je zien of het om een grote boer gaat. Wim en Roelie hun oudste dochter heeft samen met haar man ook een boerderij. Natuurlijk hebben we daar ook rond gekeken. Er werd een nieuwe stal gebouwd. En op de veranda woont een big (babe). Een groot gedeelte van de koeien op de Stolte boerderij wordt twee keer per dag gemolken. Een kleiner deel maar één keer. Het veebedrijf is het tweede bedrijf van mijn neef. De twee bedrijven worden inmiddels gerund door de volwassen kinderen en hun partners. Het eerste bedrijf van de Stolte familie was de chickenfarm. Wairarapa Eggs De “egg-farm” is een bedrijf dat vrije uitloop eieren verkoopt en beslaat zes hectare. Er lopen tussen de 12.000 en 15.000 kippen. De kippen hebben 24-uur per dag toegang tot paddocks (omheinde buitenplaats) en pikken naar gras. De meesten gaan naar binnen bij slecht weer of op het heetst van de dag en bijna allen blijven ’s nachts binnen. De farm biedt werk aan vier fulltimers en vier parttimers. De familie helpt vaak op zaterdag. En zo zijn ook wij op een zonnige zaterdag aan het werk gegaan in de egg-farm. We hebben stickers geplakt op eierdozen, eieren gepoetst die een beetje vies waren, eieren gecontroleerd op de lopende band (kapotte eieren eruit zoeken). De heel erg vieze eieren gingen in een cleaning machine. Dat apparaat leek nog het meest op een een wasmachine van heel lang geleden. Naast het leveren aan cafes, bakkerijen en restaurants, verkoopt Wairarapa ook eieren aan drie van de regio Moore Wilson winkels in Wellington, Masterton en Porirua. Een doos eieren kost in de detailhandel tussen de $ 6,50 en $ 7 per tiental. Bedrijfsleider Martin woont op het terrein met zijn vrouw Sunny en drie kinderen. Zo kom je nog eens ergens Onze familie heeft ons enthousiast ontvangen en allerlei uitstapjes met ons gemaakt. Nu we weten dat het ene stel gasten uit Nederland het andere opvolgt, verbaast het ons dat ze zo blij en energiek met al die gasten op pad gaan. Voor ons is dat heel leuk. Wie wil er niet door locals rondgeleid worden? Ook het hartelijke onthaal, “altijd mee eten” en de oprechte belangstelling van de familie en van de Kiwis’s is hartverwarmend. We komen de eerste dagen geregeld in de winkels van Masterton. We halen onze boodschappen bij de Pack and Save (een soort Lidl). Daar en later ook in elke willekeurige andere stad, hebben we de leukste gesprekken met cassieres. Zij: ”Good morning , how are you?” Wij: “I’m fine, how are you?” Zij: “Ow, where are you from? (Gek hè, ze horen dat je van elders komt.) Where are you staying and where are you going to?” etc. Vaak een heel gesprek met informatie over haar familie die oorspronkelijk ook ergens uit Europa komt. Iedereen is hartelijk, nieuwsgierig en open (je mag zelf ook alles vragen). We worden overal bij betrokken en overal mee naar toegenomen. Zo zijn we bij de meeste kinderen van Wim en Roelie op bezoek geweest en overal hartelijk welkom geheten. Wij zijn ook wezen kijken bij de nieuwbouw bungalow voor de share melker. De bungalow was bijna af. Er is wat uitstapjes betreft te veel om te noemen. Er hoort altijd wel een flink eindje rijden bij en je moet geen hekel hebben aan lopen. Maar dan kom je nog eens ergens! Heel speciaal was Te Kawakawa Rocks. Hier hebben we de zeehonden ontmoet. Van dichtbij kun je die enorme beesten bekijken, ogenschijnlijk zonder dat je de rust verstoord. Er waren ook jonge zeehonden, maar ook die stoorden zich niet aan ons bezoek. En natuurlijk wil je in het land van de Kiwi´s wel eens echte kiwi´s zien. Niet die vruhucht!!! Die vogel!!. Daarvoor hebben we een bezoek gebracht aan het Wildlife Centre. Daar waren ze wel. Er was zelfs een witte kiwi. In het wild hebben we nooit een Kiwi gezien. Daarom heeft Jaap later onderweg er zelf één gemaakt, hakhakhak. Zo hadden we op reis onze eigen Kiwi. Helaas stonk het hout van de flame tree behoorlijk: ramen open! De Kiwi staat nu bij Wim en Roelie bij de voordeur . Nu het toch over beesten gaat, is de Opossum ook het vermelden waard. We hebben er heel veel gezien. Allemaal dood! Vastgeplakt aan het asfalt. Het zijn nachtdieren. Er zijn ongeveer 30 miljoen opossums in Nieuw-Zeeland - dat is ongeveer zeven per persoon! Opossums eten elke avond ongeveer 9.000 ton van de bladeren, bessen en fruit. Ze eten graag de jonge takken van struiken en bomen. Het is een echte Kiwisport om ’s avonds en ‘s nachts onderweg zo veel mogelijk Possums dood te rijden. Possums zijn redelijk domme beesten aangezien ze je recht aankijken met hun licht reflecterende ogen. Wanneer je er met een zaklamp op schijnt blijven ze nog zitten ook. Ze zijn een redelijk makkelijke prooi voor de jacht. Ook een Kiwisport. Nog een reden om op Possum’s te jagen: Possumwol /- bont is kostbaar. Wèl hebben we de Kea, een Nieuw Zeelandse papegaai, live ontmoet. Het is een lastige vogel die het vaak voorzien heeft op o.a. rubbers van je auto. In het algemeen kan hij goed slopen. Onze kea was flink in de weer met een bekertje. Je kunt wel zeggen: een kea geeft nooit op! En oja, dan is er nog de Tui. Spreek uit als Toe wie. De tui is herkenbaar aan zijn witte vlek op zijn keel en zijn mooie vogelgeluiden. Het is de best zingende vogel van het land. “ Tui” is ook de naam van een Nieuw-Zeelandse bierbrouwerij . KIWI En dan nog even over de belangrijkste bewoners van Nieuw Zeeland: De Kiwi. Alweer? Nee nu over de tweeBENIGE Kiwi. De bewoners van de twee eilanden. Ze hebben ons verrast met hun hartelijk welkom, gastvrijheid en vrijgevigheid. Waar vind je dat nou nog: De guesthouse was voor ons klaar, met opgemaakte bedden, zolang als we wilden blijven. Toen we op het Zuidereiland iemand net twee uurtjes kenden bood deze Kiwi ons aan om met zijn auto de reis te vervolgen. Dat hebben we toen maar gedaan. We waren welkom bij een Maori familie. We mochten het hele huis bekijken, kregen heerlijke zelfgemaakte koek bij de koffie en Anje leerde de cijfer Haka. Er is over vijf weken Nieuw Zeeland eindeloos meer te vertellen. Over de natuur, de maori’s, onze activiteiten, de reis- en verblijfplaatsen tot en met de souveniers. Maar dat kunnen we ook ANDERS doen dan de hele Rûnkranter te vullen met onze verhalen. Kom gezellig langs. We hebben een fotoboek om onze verhalen te illustreren. En… we vinden bezoek heel gezellig. fam. Groen /Wil